Riccardo Tesi slaat vleugels verder uit
Riccardo Tesi & Banditaliana - Lune - M&W Dunya Records FY 8089.
Riccardo Tesi, de Italiaanse etnomusicoloog en specialist op diatonische trekharmonika (organetto), vetrekt in zijn composities vanuit de Toscaanse traditie. Andere mediterrane muziek is het tweede spoor, jazz het derde. Op Lune zet hij zijn zoektocht naar muzikele bronnen voort.
Zo hoor je, nadrukkelijker dan ooit, Arabische klanken. Tesi slaat zijn vleugels echter nóg verder uit. Naast geslaagde verwijzingen naar cajun en salsa krijgt dj Ominostanco de ruimte voor een remix van Maggio en Tevakh, twee nummers die Tesi zeven jaar geleden voor het eerst vastlegde.De dj-invalshoek van Ominostanco is opwindend en dansbaar en zal jong Italië zeker aanspreken. Maar zijn aanpak draait tevens Tesi's kenmerkende organettospel nagenoeg de nek om. Hij doet wat mij betreft onvoldoende recht aan dat unieke tesi-geluid. En Tesi, de bescheidenheid zelve, heeft Ominostanco kennelijk geheel de vrije hand gegeven. In de song Maggio is de organetto nog nauwelijks te horen, zoals ook de vrolijk juichende sax die het originele Maggio zo typeerde, is weggedrukt. Toch klinkt Maggio nog steeds lekker aanstekelijk, met - zoals ook op het origineel - een klein gastrolletje voor saxofonist Daniele Sepe. In het instrumentaaltje Tevakh is de organetto-sound jammerlijk vervormd. Overigens had Tevakh op het album Banditaliana uit 1998 al eenzelfde urgentie als de huidige veel minder subtiele dj-interpretatie, zodat je je afvraagt waarom juist dit nummer een remix heeft ondergaan.
Op deze uitglijder na blijft Tesi imponeren met een knappe combinatie van uptempo percussie met zowel percussief als lyrisch organetto- gitaar- en saxspel. Lune bevat in die zin enkele lekker opzwepende instrumentaaltjes. Afwijkend daarvan is Aulos waarin een bijna mystieke Scandinavische sfeer á la Jan Garbarek ontstaat, als saxofonist Carboni solo sopraan- en altsax tegelijk aan zijn lippen zet.
Aan Lune werken een flink aantal gastmuzikanten mee. Nieuw is percussionist Marco Fadda, met een voorname rol zodat je hem zo'n beetje het onofficiële vijfde Banditaliana-lid zou kunnen noemen. Zoals bassist Daniele Mancarelli sinds zijn bijdrage aan Thapsos vijf jaar terug, beschouwd kan worden als '6de Banditaliana-lid'. Ook cellist Puliti staat al vanaf Thapsos aan de zijde van Tesi. Nu, op Lune, heeft hij zijn Archea strijkkwartet meegenomen, dat in het nummer Trioole plots als een soort Olla Vogala opduikt met Arabische klanken.
Typerend voor het geluid van Riccardo Tesi & Banditaliana blijft de warme zang van gitarist/zanger Maurizio Geri. Zijn stem wordt steeds sterker, hij weet er een zekere triestigheid in te leggen, zoals in het mooie titelnummer van dit album, dat werd geschreven door de Siciliaanse singer-songwriter Carlo Muratori.
Hoogtepunt is Ninna Nanna, met ondermeer zang van rockzangeres Ginevra Di Marco en pianospel van haar rock-collega Francesca Magnelli. Deze ontroerende lullaby kent zo'n typisch beklijvend organetto-themaatje, dat zich voor altijd in je hoofd vastzet. Opvallend is ook de nostalgische sfeer waarin Il Valzer Della Povera Gente is gedompeld, een lied dat in de dertiger jaren werd geschreven door Odoardo Spadaro. Het arrangement van dit nummer is van de hand van manoline-speler Patrick Vaillant, de oude bekende waarmee Tesi in de vorige eeuw enkele albums opnam.
Lune is op de dj-uitglijder na absoluut een goed en ook boeiend album. Maar door de remixes is Lune minder superieur dan het geroemde album Thapsos uit 2000 en zeker minder superieur dan het sublieme album Aqua Foco E Vento uit 2003. Maar goed, zo'n meesterstuk maak je maar eens in je leven.
Riccardo Tesi treedt komend weekeinde twee keer op in Nederland. Zaterdagavond staat hij met zijn Banditaliana op het festival Trad.It! in Groningen en zondagmiddag in Tilburg in muziekpodium Paradox (16 uur). Banditaliana bestaat uit: Riccardo Tesi (organetto), Maurizio Geri (gitaar, zang), Claudio Carboni (saxen) en Ettore Bonafé (percussie, vibrafoon).
Henk - Waardering 8