Deux Accords Diront - Gardadvergur - homerecords 4446014
Het vanuit Brussel opererende Deux Accords Diront biedt niet een licht toegankelijke maar wel een gevoelige constante dialoog tussen twee diatonische accordeons. De twee getalenteerde muzikanten Anne Niepold en Aline Pohl die live overlopen van expressie, zijn op ‘Gardadvergur' introverter.
Waar je ze een paar jaar geleden nog onder de noemer folk kon plaatsen, is hun stijl geëvolueerd naar iets ondefinieerbaars. In hun zelfgeschreven, hedendaagse composities gaat het om een combinatie van improvisatie uit jazz met warmte uit wereldmuziek. Fijnzinnig spel, ingehouden spanning met emotionele wendingen en uitbarstingen. Er klinkt percussie op de accordeon, de balg ondersteunt hijgend het ritme, zoals dat ook sporadisch vocaal gebeurt. Verder komt er geen enkel ander instrument aan te pas.
De ene accordeon legt met diepe tonen een bewogen ritmische basis, waarop de ander dan vrijelijk improviseert, tenminste zo lijkt het. Ergens in de verte herken je de folk nog als inspiratiebron. Het titelnummer stipt iets aan van een tango, maar waaiert ook uit naar flamenco inclusief palmas.
Meteen in het eerste nummer weet je uit welke hoek de wind waait. In een bedding van lage drones en gevoelige trillinkjes alarmeren dissonantjes je als sirenes op de eerste maandag van de maand. Tempowisselingen, romantiek, een jazzy intermezzo, accordeons die zowel lyrisch als staccato klinken. Hoewel geen lichte kost, heeft die opener Valse Pur Yvan wel de kenmerken van een liedje met zowel kop als staart.
Dat is lang niet altijd zo duidelijk. Ik krijg aanvankelijk dan ook moeilijk grip op nogal wat nummers. Ik moet zoeken naar een duidelijke structuur. Soms dwaal ik vermoeid af als was het een concert met minimal music. Verslapt je aandacht dan dreig je tureluurs te worden van de oprispinkjes die plots wreed toeslaan in weldadig warme lyrische stukken. Als ‘Papillons' al drie minuten romantisch dromerig voortzwiert, verwacht je een uitbarsting. Die komt er, zij het niet zo heftig, met Niepolds kenmerkend gevoelig Toots Tielemans-achtig glissando. Toch een referentie die me vaker te binnen schiet als ik onderuit gezakt Deux Accords Diront over me heen laat komen.
Het album heeft tijd nodig om binnen te komen. Pas na meer draaibeurten herken je enkele ankerpunten die een cd nodig heeft om te beklijven. Mocht je weggedroomd zijn dan trekken de middelste twee van de twaalf nummers je met je haren bij de les. In BIS wordt daartoe de balg percussief als rasp bespeeld en wordt dat ritme humoristisch vocaal ondersteund. Matilda laat de twee diatonische accordeons naar adem snakken in een met fraaie themaatjes gezegende improvisatie.
Nee, Gardadvergur is geen gemakkelijk album. Leg het na de eerste verbijstering niet weg. Hoe vaker je het hoort hoe boeiender de composities uitpakken.
Komende concerten: 10/03 Cultureel Centrum Rossignol, 17/03 20:15 uur Cultureel Centrum Dison, 19/03 15:30 uur Folkcafé Muziekpodium Paradox Tilburg, 22/03 Théâtre Molière Brussel. Zie ook www.deuxaccordsdiront.be en www.homerecords.be.
Henk - Waardering 8