Toumani Diabaté's Symmetric Orchestra - Boulevard de l'Indépendance - World Circuit WCD074
Toumani Diabate uit Mali kennen we hier de laatste jaren van de welhaast hypnotiserende albums die hij maakte met kora-collega Ballake Sissoko (‘New Ancient Strings') en met de onlangs overleden Ali Farka Touré (‘In the Heart of the Moon'). In al hun ingetogenheid twee schitterende albums. Nu komt hij aanmerkelijk uitbundiger voor de dag met ‘Boulevard De L'Indepedance'. Eigentijdse opzwepende intense Afrikaanse muziek tot aan de knieën dansend in de traditie.
Toumani Diabate is een fenomenaal kora-bespeler. Je weet wel, dat harp-achtige instrument waarbij 21 snaren langs een lange staak lopen die bevestigd zit op een kalebas als klankkast. Hij ontwikkelde hoofdzakelijk op eigen kracht een sterk melodische, virtuose speelstijl vol improvisatie. Van zijn vader Sidiki Diabate, de ‘king of kora' erfde hij de agressieve aanslag waarmee hij de snaren te lijf gaat.
Hoewel mijn hart ligt bij de trance-achtige intimiteit van de duetten met Sissoko en Farka Touré, laat ook dit album mij niet onberoerd. De 40-jarige Diabate werkt in Mali al jarenlang met zijn Symmetric Orchestra aan een evenwichtige symbiose tussen de Afrikaanse traditionele muziek en moderne westere invloeden. Dat dit zondermeer is gelukt blijkt op ‘Boulevard De L'Indepedance'.
Traditionele instrumenten als kora, balafoon en ngoni (luit), gaan hand in hand met elektrische gitaren, bas, toetsen, drums en blazers. Waar hij in zijn uppie op de kora zowel solo, bas als begeleiding tegelijk kan spelen, laat hij nu de baspartij over aan de elektrische bassist en de begeleidende melodie aan de ritmegitarist. Hij concentreert zich volledig op zijn solo's en improvisaties, waarbij hij ook ruimte laat aan balafoon, traditionele gitaar en sologitaar.
Dan is er olv James Brown-man Pee Wee Ellis nog een blazerssectie die staat als een huis. Ze leggen messcherpe accenten in een kolkend swingende snarenzee. Wat het helemaal af maakt is de goed verzorgde zang van een elftal stemmen onder wie Soumaila Kanoute en Kasse Mady Diabate.
Het geheel heeft zowel een funky als een traditionele uitstraling. Met recht noemt het orkest zich in die zin symmetric. De traditie blijft steeds voelbaar. Zo kent elk nummer wel een intro of intermezzo op de kora, of neemt Fanta Mady Kouyaté op sologitaar, als een tweede Habib Koité, de improviserende honneurs waar. En leidt constant traditioneel voetengestamp je door het prachtige Mali Sadio. Ook de koorzang, de akoestische gitaar en de meanderende kora in het titelnummer ademen ontegenzeggelijk een en al traditie.
Komende maand komt Diabate met zijn 14-koppig stomend eigentijds dansorkest Symmetric Orchestra deze kant op. Met dit opgewonden repertoire kan dat niet anders dan telkens tot een swingend festijn leiden. Live moet het een feest zijn. Op cd waren voor mij iets meer rustmomenten welkom geweest. Het album gaat vergezeld van een dvd - met naar meer smakende live-opnamen - waarin de filosofie achter dit hele project uit de doeken wordt gedaan.
Henk - Waardering 8,5
NB: Toumani Diabaté & Symmetric Orchestra is te zien: Vr 12 mei Handelsbeurs Gent. Zo 14 mei Melkweg Amsterdam. Vr 19 mei Paard van Troje Den Haag. Za 20 mei Rasa Utrecht. Zo 21 mei AB Brussel. Vr 2 juni Zuiderpershuis Antwerpen. Bovendien komt het gezelschap naar de festival Couleur Café in België op 30 juni.