Waar Vlaamse krant De Morgen nog zeer te spreken was over The
Adventures Of Ghosthorse And Stillborn, het derde album van CocoRosie,
vraagt Matthijs Linnemann zich in OOR af hoe free de freefolk van
CocoRosie eigenlijk is en maakt zich zorgen over de zusjes Casady. Hij
schrijft:
...Op Rainbowarriors en Promise worden hun breekbare melodieën plotseling voorzien van een stevige elektronische beat. Klinkt lekker, daar niet van, maar is dit nu de artistieke vernieuwing waar we op hadden gehoopt? Misschien hebben Bianca en Sierra inderdaad te weinig kwasten op hun palet. De ritmische benadering is overigens niet representatief voor de hele plaat, want pakweg de helft van de nummers is beatvrij. Maar een tweeslachtig gevoel blijft overheersen. Neem een song als Japan: een onweerstaanbare, maar ook welhaast infantiele (en daardoor knap irritante) meezinger. In slotnummer Miracle komt Antony langs voor een thank you, maar het verstilde Raphael is een van de weinig echt overtuigende melodieën...