-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Folkpodia zijn schaars in Nederland, maar er zijn wel liefhebbers die hun huis openstellen voor optredens van muzikanten die ze goed vinden. Dit weekeinde bezochten we twee huisconcerten, Margot Merah & Kathryn Claire speelden in Houten en West of Eden was te gast in Tilburg. Twee heel verschillende optredens, maar voor allebei geldt dat het plezier er vanaf spatte in een huiskamer. En het publiek genoot volop.
Op zaterdagavond bezochten we Dassenakker Live (zie: https://www.dassenakkerlive.nl) in Houten, waar gastheer Jeroen al heel wat jaren regelmatig zijn huiskamer verbouwt voor intieme optredens. En als ik naar de agenda en voorbije events op hun Facebookpagina kijk zitten die vaak in de folkhoek (in de brede zin van het woord). Margot Merah & Kathryn Claire lieten daar onversterkt hun fraaie stemmen horen, voor het merendeel begeleid door akoestische gitaar en viool of soms ukulele. Hier en daar wordt door Margot een lekker partijtje mondharmonica of bodhrán toegevoegd en dat klinkt prima.
Er komt veel werk voorbij van de vorig jaar verschenen gezamenlijke plaat Come Close, Come In, met artwork van de Amerikaanse Kathryn, dat ook nog eens refereert aan haar thuisstaat Oregon en aan het verhaal waarom ze voor die titel hebben gekozen. Het titelnummer gaat namelijk juist over bijeenkomsten zoals deze, klein, maar o zo fijn. Maar natuurlijk hebben beide dames nog veel meer repertoire op soloplaten en met andere projecten. En als ze die als Two Drifters spelen (de naam van deze tour, maar ze zitten ook na te denken over een bandnaam voor hun duo en het zinnetje Two drifters off to see the world uit Moon River vinden ze heel goed passen bij wat ze doen) dan krijg je toch weer een andere versie van Bowley's Dance (met aansluitend een Finse wals met die heerlijke viool) of Hunter Moon van Margot (die ze zowel solo als met The Lasses op plaat zette) en That Lesson (te vinden op Live in De Parel van Zuilen van The Lasses & Kathryn Claire) van Kathryn is een nummer dat ze altijd associeert met Margot, dus speelt ze het eigenlijk nooit in haar eentje. Haar Quiet Sounds krijgt met hulp van het enthousiast handenwrijvende publiek een heel bijzondere uitstraling. En soms zingen de twee dames a capella, zoals de mooie traditional The Broom en het eerste deel van Little Sparrow, puur en eenvoudig, daar hou ik van.
Kortom, het wordt een heerlijke luisteravond, met een aandachtig publiek dat de fijne interactie tussen beide dames volop weet te waarderen. En Kathryn heeft nog een goede tip voor wie muzikanten wil steunen: koop hun muziek via Bandcamp, daar verdienen ze nog wat aan (al is Spotify ook wel handig als je meer leuke muziek wil leren kennen).
Zondagmiddag togen we naar Tilburg, waar Hanneke met haar hele gezin al jarenlang haar huiskamer heeft opengesteld voor de optredens van Folk At Home (https://www.folkathome.nl), dat deze middag de 55ste (en laatste?) aflevering beleeft. Opnieuw gaat het om liefhebbers, met name van Engelse en Ierse folk. En in dat kader past de zeskoppige Zweedse band West of Eden zeker. De band afficheert zichzelf als folkrock, op hun platen is dan ook elektriek en drums te horen, maar ze spelen in deze huiskamer akoestisch, met een beetje versterking. Wel zo handig voor de balans van alle instrumenten (akoestische gitaren, mandoline, accordeon, fluit, viool, contrabas, cajón en bodhrán) van deze zeskoppige band, die zich hier merkbaar thuis voelt. De ruime kamer zit bomvol, dus als Hanneke voorstelt om maar een nieuw huis te bouwen zijn ze gelijk enthousiast. Alhoewel, het geluid van deze kamer bevalt ze ook prima, dus misschien toch maar niet.
Het spelplezier spat er vanaf, op de paar vierkante meter die voor de band over is gebleven probeert violist Lars Broman toch een dansje te doen en gitarist en zanger Martin Schaub doet ook wat pogingen om te rocken, inclusief de bijbehorende sprongen, waar de expressieve zangeres Jenny Schaub accenten toevoegt op accordeon en soms fluit. Wie de band kent ziet dat er een andere mandolinespeler staat, dat is Henrik Cederblom, die eerder al eens meespeelde op een plaat en technicus van dienst was op de jongste uitgave. Goed om te zien dat de band er ook nog na 30 jaar volop zin in heeft. Want ja, zo lang bestaan ze al. In de pauze vraagt een bezoeker hoe ze als Zweedse band bij de Ierse muziek terecht gekomen zijn en dat heeft te maken met een reis van het echtpaar Schaub naar Dublin waar ze gegrepen werden door die muziek, die ze nooit meer heeft losgelaten. Toch spelen ze niet de standaard traditionals, maar vooral eigen werk, waarin ze veelal boeiende verhalen te vertellen hebben. Die komen deze middag met name van hun jongste album Whitechapel dat vorig jaar verscheen en handelt over de bekende wijk in Londen waar in de negentiende eeuw Jack The Ripper zijn gruwelijke daden beging.
Ze houden wel van conceptalbums vertellen ze en dat blijkt ook als ik even kijk naar wat ze eerder hebben uitgebracht, Look to The West bijvoorbeeld gaat over Zweedse emigratie naar Amerika. En dan is er nog het album Taube, een plaat vol liedjes van Evert Taube (en liefhebbers weten uiteraard dat dit een bekende Zweedse zanger en liedschrijver was, Cornelis Vreeswijk nam een flink stel liedjes van hem op) waarop het enige Zweedse lied van de middag terug te vinden is. Möte i Monsunen heeft een intrigerende inhoud, over een avontuur op zee vol leugens en een olifant, de uitvoering is dan weer een eigen arrangement, dus met Keltische invloeden. Want dat is wat West of Eden doet en dat doen ze ook met akoestische instrumenten goed. Vooral de tweede set lijken ze echt flink op dreef te zijn, de stem van Jenny is dan lekker opgewarmd en ik hoor onder meer een vleugje reggae en een degelijke uitvoering van The Rocky Road To Dublin. De bezoekers laten zich graag verleiden om hier en daar wat mee te zingen, zoals de uitroep Read All About It in het gelijknamige nummer over de kranten die de moorden in Whitechapel destijds breed hebben uitgemeten.
Na afloop twijfelt Hanneke. Eigenlijk zou dit de laatste editie worden van Folk At Home, maar ze vindt het nog zo leuk om te doen met hulp van de familie. En Other Roads heeft ook al gevraagd of ze in november mogen komen spelen. Maar ja, dan moeten er natuurlijk wel bezoekers komen. Misschien niet zoveel als vanmiddag, want het was een beetje krap allemaal, maar ze is en blijft een liefhebber die zichtbaar met volle teugen geniet. Ook de leden van West of Eden hopen dat ze nog eens terug mogen komen. Ik kan ze geen ongelijk geven, zo'n huisconcert is en blijft een bijzondere belevenis, voor organisatoren, bezoekers en muzikanten.
De tour van Kathryn Claire in ons land zit erop, West of Eden is nog wel een paar keer te zien:
Woensdag 9 april 2025 in Aalten, zie: https://www.hetwestendorp.nl/bezoek (mail voor info of ticket naar
Donderdag 10 april 2025 in IJlst, zie: https://www.stichting-it-podium.nl/activiteiten/west-of-eden
Vrijdag 11 april 2025 in Steendam, zie: https://www.kaapsteendam.nl/agenda/