Christy Moore - Live in Dublin 2006 - Columbia 828768 27772, (dubbel-cd)
Eerlijk gezegd keek ik wat vreemd op toen ik vorig jaar hoorde dat Christy Moore een aantal optredens in Nederland en België zou verzorgen samen met Declan Sinnott, de gitarist waarmee hij al eens samen had gespeeld in de legendarische Ierse folkrockgroep van de jaren '80, Moving Hearts. Eerdere optredens en ook het live-album At the Point uit 1994 bewezen dat deze Ierse magiër alleen uitstekend zijn mannetje stond.
Toch bleek uit de concerten in Amsterdam en Bergen op Zoom en het concert vorig jaar op het Dranouter Folkfestival dat Sinnott wel degelijk een belangrijke functie had als gitarist. Als geen ander wist hij verdieping in de, sowieso al, prachtige liederen van Christy Moore aan te brengen.
Nu is er dan de dubbel-cd (en dvd) Live in Dublin 2006. Voor de vier concerten werd dezelfde locatie gebruikt als voor het vorige live-album, namelijk The Point Depot in Dublin. Klonk Christy Moore op het vorige live-album vol vuur, bijna agressief, op Live in Dublin klinkt de man een stuk bedaarder dan twaalf jaar geleden. Dat wil echter niet zeggen dat hij iets aan zeggingskracht heeft verloren, nee, zeker niet. De agressiviteit lijkt ingeruild te zijn voor een stukje innerlijke rust die weldadig aandoet. Maar ondergronds borrelt het nog steeds wanneer bepaalde misstanden (bijv. in The Magdalene Laundries) aan de kaak gesteld worden.
Het lijkt of het concert in een take is opgenomen, in een enkel geval zelfs met een foute inzet, waarna de heren rustig opnieuw beginnen. Dit versterkt het gevoel dat je bij het concert aanwezig bent, zeker wanneer je de cd hard afluistert.
Wanneer je zit te luisteren, ga je op een gegeven moment de intermezzo's te missen, maar Christy voelde dat kennelijk uitstekend aan, want na het vierde nummer begint hij het volgende nummer (Motherland) aan te kondigen. Dan hebben we al een aantal pareltjes gehad, want Christy zet sterk in met Two island swans en North and South. Oud en nieuw materiaal wisselt elkaar af, maar opvallend veel werk is afkomstig van Christy's laatste studio-album Burning times, zoals Hattie Carroll, The Magdalene Laundries, Beeswing, Mercy en voorgenoemde Motherland. Deze live-uitvoeringen overtreffen in veel gevallen de studioversies, door de bijna tastbare emotionaliteit die in de zaal lijkt te hangen. Dit geldt zeker voor het Morrisey-nummer America, you are not the world, waarin het lijkt alsof Christy emotioneel helemaal in dit, op zich heel eenvoudige, liedje kruipt. Zondermeer het hoogtepunt van de eerste cd.
Ook oudere liederen uit het repertoire van Christy Moore krijgen een plekje op deze dubbel-cd en eerlijk is eerlijk, liederen als Missing you, Ordinary man, Ride on, Viva la quinta brigada, Bright blue rose en City of Chicago hebben niks aan zeggingsschap verloren. Sterker nog, door de inbreng van Declan Sinnott lijkt het net of hebben deze ‘oudjes' een ware facelift ondergaan.
Tegen het einde van het concert komt ook Jim Pages Hiroshima Nagasaki Russian Roulette, een van de toppers van Movings Hearts voorbij, waarop Denclan Sinnott nog maar eens eventjes fijntjes bewijst een uitstekend (elektrisch) gitarist te zijn.
Er zijn overlappingen met het vorige live-album (o.a. Natives, Missing you, Casey, Ride on, Black is the colour), maar door de totaal andere atmosfeer van dit album is er geen sprake van overbodige herhalingen. Sterker nog, waarschijnlijk zijn op dit album de ultieme live-versies vastgelegd.
Tot slot: Al in 1978 bracht Christy Moore een eerste live-album uit (In Dublin met Donal Lunny en Jim Faulkner) Een nummer is op alle drie live-albums te beluisteren. Wilt u weten welk, luister dan het hele concert uit.
Assie Aukes - waardering: 9
Aanvulling recensie Christy Moore live in Dublin 2006
In de recensie over de laatste live-cd van Christy Moore sprak ik over drie live-cd's die deze Ierse zanger tot nu toe zou hebben gemaakt. Toen ik echter nog eens goed de cd-kast doorkeek, vond ik er echter nog een vierde: Live at Vicar Street uit 2002. Op dit album is als enige doublure met At the point en Live in Dublin 2006 te vinden het nummer Ride on. De vraag welk nummer er nu drie maal was opgenomen op de in de recensie genoemde cd's is niet meer relevant. Het was het nummer Black is the colour dat als toegift op de laatste cd te horen is, maar niet in de tracklijst is opgenomen.