Lady Angelina - C'est Quoi l ‘amour? - Lowlands LRP 001 CD, www.ladyangelina.com
De Vlaamse 29-jarige Lady Angelina, oftwewel Trijn Janssens, komt voor mij min of meer uit de lucht vallen met een opmerkelijk album vol curieuze accordeon smartlappen en bitterzoete liefdesliedjes. Toevallig had ik haar al eens gehoord met een spannende versie van Witte zwanen, zwarte zwanen op de alternatieve kinder-cd Kapitein Winokio Zag 2 Beren (hier te beluisteren). Nu de biografie bij haar album C'est Quoi l ‘amour?' voor me ligt blijkt ze al een aardige carrière achter zich te hebben.
Trijn Janssens groeide op in een muzikale familie. Zus Roos maakt deel uit van de band Tractor en broer Klaas van dEUS. Trijn was ooit lid van Think Of One (beginperiode), de antifascistische punkfanfare Antifare La Familia, Maskesmachien en Vitalski's Oranje Houtzagery. Dat verleden neemt ze mee in het gevoel voor humor en de eigenzinnigheid waarmee ze chanson, cabaret, gruwel en zwijmel bijeen brengt, nu als Lady Angelina.
In haar aangenaam relaxte warme zang klinkt een heus theaterdier door, dan weer melancholisch, dan weer bozig, dan weer liefdevol. In enkele Franstalige nummers klinkt een bevlogenheid door als van Wende Snijders, in Verdwaal mijn ziel en Al-een moet ik onwillekeurig denken aan de warmte en articulatie van Vera Coomans.
Haar accordeon danst en zwiert en roept af en toe de sfeer op van de oude Antwerpse kroegzangers ‘met de mot in hun lijf'. In haar akoestische sound klinkt de kermis door, of het circus, het zonnige mediterrane terras, een klein donker theatertje, of het groezelige cabaret.
Zang/voordracht en accordeon staan centraal. De aardse instrumenten waar ze daarnaast af en toe naar grijpt doen denken aan de gekte en de hang naar de jaren dertig van een Fay Lovski. Een zingende zaag laat ze huilen in Pour Simon. Een enkele keer beroert ze trom of lepels.
Ook het instrumentarium van de gastmuzikanten past daarbij zoals een melancholieke cornet, of een krassende trompetviool. Producer Roland van Campenhout kent ze - zoals nog enkele andere instrumenten - smaakvol een bescheiden inkleurende rol toe. Zo geeft een gestreken contrabas wat extra warmte aan Kind noch kraai, deint een bastuba mee in Verdwaal mijn ziel, geeft een cello het fraaie themaatje van Spijt extra zwier, versterkt de cornet het feestelijke van Adieu le Monde en onderstrepen trompetviool en (slide)gitaar de tristesse in Nachtvlinder.
Het zijn niet de minsten die haar muzikaal bijstaan: Jon Birdsong (Beck - cornet en bastuba), Ben Faes (contrabas), Philippe de Chaffoy (trompetviool), Lode Vercampt (cello) en Roland van Campenhout (gitaar).
In haar liedjes slingert ze heen en weer tussen humor en pijn, een lach en een traan, teder en gemeen. Of zoals ze het zelf zegt ‘een coctail van bloed en bloemsuiker'. Het gaat over liefdesverdriet en wraak, de waanzin van de liefde, passionele hartstocht, jaloezie, kermisliefde. Ze kermt ‘Zonder liefde gene pijn', of ‘Vaarwel mijn ziel vaarwel'. Als een sprookje het dertiende nummer van de cd vult moet je dus op je hoede zijn. Terwijl een speeldoosje Avé Maria tingelt zingzegt Trijn macaber: Er was eens een meisje dat in een bos woonde / Ze woonde al heel d'r leven in dat donkere bos / Op een nacht trok ze de wijde wereld in / Ze kwam terecht in een café vol truckchauffeurs / En moordde die allemaal uit.
Het mag duidelijk zijn, de teksten gaan van poëtisch tot absurdistisch. Daarbij is ze gecoacht door Guido Belcanto. Ze wisselt Nederlands en Frans af. Soms gebruikt ze Spaans. Of het loopt grappig door elkaar heen. Zo zingt ze over de liefde in de titelsong:
C'est quoi l‘amour
La vie est belle
Ce n'est pas tous les jours
kriekskes met frikadellen
L'amour c'est une chose difficile
Fare l'amore passionata
Het leven door een roze bril
Of je het nu als kleinkunst, cabaret of luisterlied betitelt, altijd weer is er die link naar volksmuziek door haar accordeonspel. Flarden tango, musette, wals, klezmer lopen dooreen. Op sommige momenten dreigt een tussen-de-schuifdeuren-gehalte, maar haar artistiek en creatief niveau tilt het daar telkens op tijd weer knap bovenuit.
Lady Angelina toont zich een pittige talentvolle tante die ik graag eens live aan het werk zou willen zien. Volgende week dinsdag 12/12 is er al een kans bij haar cd-voorstelling in de Arenberg in Antwerpen. Volgend jaar is ze ook in ons land te zien. Dan treedt ze vier keer op in het kader van het Festival Accordeonslag. Veelzeggend over de alternatieve creatieve hoek waarin je haar kunt plaatsen is dat ze dan het podium deelt met Pierre van Duijl, bekend onder meer van zijn band De Dopegezinde Gemeente en zijn optredens met Loes Luca in Nenette et les Zezettes. 10 maart in de Agnietenhof Tiel (ook Ambrogio Sparagna), 18 maart De Kom Nieuwegein (ook met Sparagna), 21 maart Koningstheater Den Bosch en 23 maart zaal Scala Helmond.
Vanavond, do 07/12/2006 is ze te gast in het Vlaamse radio-programma De Groote Boodschap tussen 21 en 23 uur op VRT-Radio 1. Je kunt het ook (her)beluisteren via www.radio1.be.
Henk - Waardering 8,5