Marjolein Meijers - Solex - eigen beheer
Vorig jaar speelden de Berini's hun laatste voorstelling, 21,5 jaar waren Hans Kemeling en Marjolein Meijers een stel uit Rotterdam, Annie en Harrie de Bruin. Het werd tijd voor wat anders, Hans ging decors bouwen en Marjolein zette een solo project op poten. De naam van haar voorstelling is opnieuw die van een brommer, Solex. Die speelt weliswaar een rol in een paar verhalen, maar centraal thema is het niet. Dat wordt gevormd door moeders: de alcoholistische moeder van Marjolein, die haar een grote stoel naliet die nu op het podium staat, en de Chinese vrouw, die illegaal in ons land is en haar kind kwijtraakt, maar ook Marjolein zelf, als stiefmoeder van het zoontje van haar vriend of de Hongaarse stripteasedanseres waarmee haar vader ervandoor ging, die dan weer geen kinderen kon krijgen. Bij de verhalen horen liedjes, met gevoelens en herinneringen, en die zijn opgenomen op de cd Solex.
Marjolein Meijers is bekend als bassiste (in de Berini's, Annie en de Cowboys en An en Jan, maar ik zag haar ook bij een reünie-concert van Fungus en als invalster bij Eaden), maar in het programma Solex speelt ze ook gitaar en banjo. Ze treedt op met Walter en Onno Kuipers, twee broers die in de folkwereld behoorlijk bekend zijn. Walter (o.a. Eaden, Fred Piek, the Twangmen) speelt viool, mandoline, waldzither, bouzouki en doedelzak, Onno (o.a. 4 Tuoze Matroze, Danny Guinan, The Twangmen) neemt de accordeon ter hand en af en toe gitaar. Op het album Solex zijn daarnaast in enkele nummers nog de muzikanten te horen die eerder met Meijers dit programma speelden, Jacqueline Muller (viool, accordeon) en Gerard Te Wiel (viool, altviool, panfluit). Dat maakt dat de live uitvoering ietsje anders klinkt, net wat soberder misschien, al zijn er geen wezenlijke verschillen.
In het Parktheater in Eindhoven komt gaandeweg het optreden de interactie op gang met de zo'n 70 aanwezige toeschouwers, en dat maakt het optreden sterker. Dan krijg je algauw het idee in een huiskamer te zitten, waardoor de persoonlijke verhalen en liedjes nog meer indruk maken. Met name de tweede set spreekt mij aan, omdat daarin de liedjes aan bod komen die me op de cd al boeien, zo hoorde ik een ontroerende uitvoering (heerlijk was de glasheldere doedelzak) van 't Is Niet De Wind, een bewerking van de Ierse traditional Grey Funnel Line, met een tekst over het eenzame zeemansleven. Nog zo'n fijn lied is het gevoelige Zonder Haar, waarvoor Meijers de intro van Missing You van Loudon Wainwright III nam, en die verder uitwerkte tot een geheel eigen stuk. Ze vertelt hierin het prachtige kleine verhaal over een man die alleen verder moet met zijn alledaagse leven na het overlijden van zijn vrouw, waarbij hij de vaste rituelen aanhoudt. Ook de begeleiding is ingetogen, met subtiele accordeon, gitaar en mandoline.
Er staan drie folkinstrumentalen op Solex: Ekelunda Polska (inderdaad, een Zweedse traditional), en Jabdabadabadabadab, een Joegoslavisch deuntje, beiden met lekker samenspel tussen viool en accordeon. Boswachter is een melancholiek vioolstuk van Jacqueline Muller dat overgaat in wat vrolijker accordeonklanken. Bluegrass komt even om de hoek kijken in het wat luchtiger gezongen Wie Maakt Me Los, waarin elementen verwerkt zitten van Music Tree van Tim O'Brien. Overigens zijn alle teksten van Marjolein Meijers, en ook de muziek, al gebruikte ze hier en daar bestaande nummers als uitgangspunt.
Kortom, de muzikale kant van Solex is zonder meer folk te noemen, met begeleiders als Walter en Onno Kuipers kan dat eigenlijk bijna niet anders. Marjolein Meijers vertelt me na afloop van de voorstelling dat ze al een paar jaar bezig is met folk en rootsy muziek, dat was in de Berini's al te merken, maar nu is ze alleen en komt het nog meer naar voren. Solex stond in de Eindhovense schouwburg geprogrammeerd onder het kopje cabaret, dat maakte mij in eerste instantie wat huiverig (ik ben geen liefhebber van het genre). Maar ik had de cd al gehoord en ik vind dat die steeds beter wordt naarmate hij meer luisterbeurten krijgt. De klein gehouden uitvoering heeft me vervolgens helemaal overtuigd, ik heb genoten van de folky begeleiding, maar ook van de vertellingen, zoals die waarbij nog gauw een bootje geknipt en geplakt moet worden voor pakjesavond. Het is zelfs aan te raden om een bezoekje te brengen aan de voorstelling, omdat de liedjes en de verhalen elkaar aanvullen tot een geheel. Meijers' stem doet (zowel live als op cd) in de luchtiger, meer uptempo nummers wat cabarettesk aan, maar klinkt met name krachtig in de gevoelige stukken, waarmee ze mij het meest raakt.
Mirjam Adriaans, waardering 8,5
Tot en met februari is Marjolein Meijers nog te zien in de theaters, en er staat nog een reprise gepland in oktober en november 2008. Meer info en hoe je de cd kunt bestellen vind je op: www.marjoleinmeijers.nl.