Dàimh - Crossing Point - Greentrax recordings CDTRAX316 distributie: Music&Words
Een internationaal georiënteerd gezelschap, dat Dàimh (spreek uit als da-eve). De leden komen zowel uit deze als van de andere kant van de Atlantische Oceaan. Dat betekent dan ook dat de band naast Ierland en Schotland, muzikaal de bakermat voor de groep, veelvuldig in Canada en de Verenigde Staten toert.
In Europa zijn de mannen minder te beluisteren. Dat zal voor een deel te maken hebben met het feit dat Dàimh tot voor kort een echte ‘tunes-band' was. Instrumentaal werk van hoog niveau, dat wel. Maar in Europa ligt het toch wat moeilijker om als Keltische band met louter en alleen instrumentaal werk op de proppen te komen. Eigenlijk is alleen de Ierse band Lúnasa daar de laatste jaren min of meer in geslaagd. Dàimh heeft dat ook begrepen en voor het laatste album Crossing Point is het vijftal dan ook in zee gegaan met de jonge Schotse zanger Calum Alex MacMillam, afkomstig van het eiland Lewis. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft MacMillan al een aardige reputatie opgebouwd als vertolker van liederen in het Gaelic. In 2005 verscheen zijn eerste soloalbum Tàladh nan Cuantan.
Toch ligt ook op Crossing Point de nadruk op het instrumentale werk. Alle soorten dansmelodieën als jigs, reels, polka's, slip jigs, etc komen weer langs, natuurlijk afgewisseld met de onvermijdelijke slow air. Het moet worden gezegd, daar is Dàimh ontegenzeggelijk goed in. De groep heeft een zeer organisch totaalgeluid met hoofdrollen voor piper Angus MacKenzie en violist Gabe McVarish. Toch is het de Galicische doedelzakspeler Anxo Lorenzo die assistentie verleent in een set Galicische muiñeira's, die de groep instrumentaal op een nog hoger plan trekt.
Op het totaal van twaalf tracks blijft er de magere score van vier liederen voor zanger Calum Alex MacMillan, allen gezongen in het Gaelic. Helaas zijn er geen vertalingen bij de teksten geleverd, wel korte aanwijzingen over inhoud en herkomst van het lied. MacMillan heeft een prettige, warme stem en ontbeert, gelukkig, enig pathos wat in deze kringen nog wel eens de kop opsteekt. Het valt op dat de liederen, in tegenstelling tot de instrumentale sets, veel ‘kaler' zijn gearrangeerd. In positieve zin zou je kunnen stellen dat de stem centraal staat in de liederen, in negatieve zin kun je ook spreken van een discrepantie tussen de liederen en het instrumentale werk. Voor beide is wat te zeggen, vind ik. De liederen klinken nu als rustpunten in het instrumentale geweld, maar Dàimh zal moeten waken om niet in de valkuil te trappen waar voorgangers als De Dannan en Danú wel in tuimelden. Bij beide voorgenoemde bands zie ik tijdens live-concerten nog de zanger van tijd tot tijd het podium op lopen om ‘zijn ding te doen'. Tot een optimale integratie tussen lied en tunes is het bij die bands helaas nooit gekomen. Dàimh krijgt wat dat betreft nog alle krediet en heeft met Crossing Point een forse stap vooruit gezet om zich te ontwikkelen tot een echte topband. Hopelijk zien we de band ook eens in Nederland want Keltische bands van dit kaliber zien we hier de laatste jaren eigenlijk te weinig.
Assie Aukes, waardering: 7,5