Bernard Brogue - Escape The Day - eigen beheer (www.bernardbrogue.com)
De Nederlandse singer-songwriter Bernard Brogue rekent zichzelf tot de Britse 'school', waarin onder andere John Martyn, Nick Drake en Allan Taylor thuishoren, maar hij wordt soms ook wel vergeleken met Luka Bloom. In september kwam zijn nieuwe album Escape The Day uit, waarvan de rustige ballad Not Before nu als single is verschenen. Een toepasselijke keuze in deze tijd, gezien de inhoud met een smeekbede aan een geliefde om niet voor kerst weg te gaan.
Bernard Brogue reist regelmatig naar Schotland, waar hij in 1996 op het Edinburgh International Festival tweede werd in een singer-songwriterscompetitie. Ook speelde hij al in enkele folkclubs in Londen. Sinds 2001 wordt hij door zijn band begeleid, met Vincent Gal op drums en Tom Janssen op fretloze bas en keyboards. Alle teksten werden door Brogue geschreven, het wat jazzy aandoende It's Better Than Sex kwam tot stand in samenwerking met de Schotse singer-songwriter Tom Fairnie.
Op Escape The Day wordt het trio uitgebreid met enkele gastmusici, waaronder Kaz Lux, die op zijn eigen karakteristieke wijze de zang voor zijn rekening neemt in Genocide, waarvan de titel alleen al genoeg zegt en dat muzikaal een prachtige outro kent met onheilspellende drums en gitaarwerk. Brogue is geen vrolijke jongen in zijn teksten. Songtitels A Stranger In This World, Rain Coming Down en Still Miss It, en het gebruik van woorden als 'gloom', 'cold' of 'torment' kleuren de inhoud donker, iets dat ook al wordt aangegeven in de titel, Escape The Day, een regel uit het nummer Dream Away. Het duistere wordt opgezocht, en dat maakt deze singer-songwriter er een van het 'klassieke' soort. Het maakt Bernard Brogue wat mij betreft ook boeiender, omdat liedjes over de zonnige kant van het leven over het algemeen weinig interessants te bieden hebben.
De muziek is over het algemeen ingetogen gehouden, maar er is ook ruimte voor wat funk-achtig of poppy werk, dat mij wat minder bekoort. De basis is steeds de gitaar, daaromheen horen we keyboards en meestal subtiel gespeelde drums of percussie. Bij enkele nummers is een extra instrument te horen. Zo begint de begeleiding bij Mixed Feelings met gitaar en percussie, later worden diverse toetsen ingevoegd, waaronder een Wurlitzer door Reinier Groenendijk. In Vibes On the Line is een mondharmonica (John Denies) te horen en Hanneke Miedema geeft sfeer aan I Know You're Different met haar viool. In Birdwatching worden vogelgeluiden nagebootst en Edith Pelamonia doet de lekkere harmony bij I Still Miss It.
De stem van Bernard Brogue is vrij licht en ligt prettig in het gehoor. Dat contrasteert enigszins met de somberte van de teksten op Escape The Day, waardoor het geheel een aparte sfeer krijgt. Wat mij echter blijft storen is de af en toe harde uitspraak van zachte medeklinkers. Dat klinkt slordig en het leidt de aandacht af van waar het om draait: de mooie liedjes.
Mirjam Adriaans, waardering 8