Bradley's Circus - Shotgun Bunny
Het sluipt er langzaam in. Als een virus. Die liedjes van Bradley's Circus. Maar als ze erin zitten, komen ze er zo maar niet meer uit. Of je wilt of niet. De liedjes van de cd Shotgun Bunny van dit Tilburgse rootsgezelschap laten je niet meer los.
Enkele weken ligt Shorgun Bunny wachten gerecenseerd te worden. Het wil er gewoon niet van komen. Want er zijn zo van die dagen dat je kop er niet voor open staat. Of dat er te veel andere dingen op je bord liggen te wachten om gedaan te worden. Of nog erger; een combinatie van beide. Dat moet mij dan maar weer eens overkomen. Maar goed. Op een dag dat de wind stevig om het huis waait, moet het er toch maar eens van komen. En terwijl de rootsmelodieën van Bradley's Circus voor de zoveelste keer de huiskamer binnenwalsen, verschijnen de eerste woorden van deze recensie op het beeldscherm.
Ik heb een zwak voor eigenwijze en vernieuwende muziek, in welke stijl dan ook. Of het nu folk, blues, jazz, rock of dance genoemd wordt is niet van belang. Ik houd sowieso niet van die hokjesindeling. Het idee alleen al. Door de gehaktmolen met die onzin. Maar goed. Meer dan de oren gespitst houden hoeven platen niet te doen. Nou, en dat doen de liedjes op Shorgun Bunny zeer zeker. Je mengt wat Americana met blues, rock en folk en je kunt al een heel eind komen. Een levend bewijs daarvan is Bradley's Circus!
Voeg aan een bluesnummer wat rockgitaren aan toe en je hebt de sfeer van Tomboy Boogie te pakken. Dit nummer doet enigszins denken aan Stevie Ray Vaughn. Maar typerend voor de rest van de plaat is deze Texaanse gitarist zeker niet. Als een kameleon verschiet Badley's Circus gesmeerd van kleur. Shelter Me bijvoorbeeld leunt weer dichter tegen de rootsblues aan. Vooral de huilende mondharmonicaklanken van Lidewij Veenhuis roepen die emoties in veel nummers op. Maar ook typerende ouderwetse soulgeluiden of Van Morrison invloeden doen het goed bij deze Tilburgse rootsmuzikanten.
Ondanks dat, of wellicht daardoor, is Shotgun Bunny een pracht van debuutplaat geworden. Dit alles gezegd te hebben rest maar één conclusie. Een plaat hoeft dus niet per definitie eigenwijs of vernieuwend te zijn. Als het maar weet te raken. En dat doet Shotgun Bunny. Aanschaffen dus die door Gabriël Peeters geproduceerde plaat.
Sjak Janssen, waardering 8