ember - open all the doors
Ember - Open All the Doors - Salt & Slate Records SALT004CD

De jongste cd van Ember, Open All the Doors, doet denken aan de eerste voorjaarsdagen, tijd om een frisse wind door het huis te laten waaien en inderdaad even alle deuren open te zetten om het sombere wintergevoel te verdrijven. De kern van Ember bestaat uit de uit Wales afkomstige Emily Williams met een donkergekleurde stem en de helder zingende Amerikaanse Rebecca Sullivan. De twee vullen elkaar op dit album op een heerlijk ontspannen manier aan.

Het gebruikte instrumentarium op Open All The Doors is zeer uitgebreid, maar klinkt nergens te vol. Emily Williams hanteert akoestische gitaar en viool, Rebecca Sullivan speelt ook akoestische gitaar en daarnaast klarinet en mondharmonica. De twee zangeressen worden aangevuld met percussionist Job Verweijen, die een heel arsenaal aan trommels, vazen, belletjes en nog zo wat tot leven weet te brengen. Dan is er nog een aantal gastmuzikanten te horen: Dylan Fowler (akoestische en elektrische gitaar, piano, fluiten, zang), Nathan Thomson (contrabas, kalimba), Gillian Stevens (cello), Jamie Smith (accordeon), Matt Hooper (duduk) en Katy Bennett (zang). Het moge duidelijk zijn: hier wordt folk gespeeld. Die folk heeft twee takken, aan de ene kant is de muziek geworteld in de Britse traditie, aan de andere kant is er de Amerikaanse invloed. Om het maar met clichématige vooroordelen te omschrijven: de Amerikaanse Sullivan klinkt onverbeterlijk optimistisch waar Williams het oude donkere Europa met zich meedraagt.

Dat is al te horen in de eerste nummers. A Murder Song is een inderdaad door Williams geschreven moordballade in de beste Britse traditie. De dames bezingen het trieste lot van een boer die zijn lief vermoord zou hebben, en de rechter wil niet geloven dat zijn broer er meer mee te maken heeft. Dat begint met alleen de stem van Emily, dan valt de gitaarbegeleiding in en vervolgens de heldere stem van Rebecca. Het derde stuk op de cd, Look In Your Eyes, is daarentegen een vrolijk liefdesliedje van Sullivan, ontspannen jazzy, geen vuiltje aan de lucht, net als Nickel And Dime. Op Spade And The Hoe is in de intro een kalimba (duimpiano) te horen, het zou als je op de titel afgaat een traditioneel werklied kunnen zijn, maar is toch echt door Rebecca Sullivan geschreven. Als de dames het publiek mee willen laten doen bij optredens lijkt me dit een uitstekende meezinger, hier alvast de tekst: Somebody gave me a spade / Somebody gave me a hoe / Somebody gave me a seed / Said, "See what you can grow".

Er wordt ook samengeschreven, Free Man (een opgewekt stuk met country-achtig vioolwerk) en Mama Don't Worry (met optimistische percussie), doen mij met de samenzang denken aan het project van Dolly Parton, Emmylou Harris en Linda Ronstadt dat leidde tot 2 Trio-cd's (1987 en 1999).  

Maar hoewel ik zeker kan genieten van deze lichte sferen ben ik meer een liefhebber van donkere muziek, en mijn voorkeur gaat dan ook uit naar de composities van Emily Williams. Een van mijn favorieten is Storm, een nu folk-nummer met herfstsfeer, door middel van lekker subtiel vervreemdende effecten, een melancholieke klarinet en heerlijke percussie van o.a. udu (vaas), bekkens en trommels, op het eind uitlopend in fijn geroffel. Maar ook Far From Home vind ik heel sfeervol, met tinkelende piano en nostalgische duduk (Armeens blaasinstrument, het geluid is te vergelijken met dat van een klarinet) en Better Than Me heeft een heerlijk fatalistische inslag: But we all go round / Round the bend / And we all go down / Down, down in the end.

Twee nummers komen niet uit de pen van de dames zelf. Blood And Gold is gebaseerd op een Roemeens deuntje, en werd door Andy Irvine en Jane Cassidy geschreven. Deze a capella gezongen versie met extra stem van Katy Bennett maakt indruk op mij, evenals de ingetogen gebrachte Welshe traditional A Ei D'ir 'Deryn Du. Die is deels in het Welsh, deels in het Engels, en hier is de extra stem van Dylan Fowler.

Na een paar keer geluisterd te hebben schoot me te binnen dat iemand me ooit een kopietje gaf van een cd, 'hier moet je eens naar luisteren, dit is een mooie plaat'. Het bleek Winejig (2001) te zijn van Ember, en die heb ik nog maar eens in de cd-speler gestopt. Grappig detail: op die plaat staat ook Northern Wind, dat opnieuw is opgenomen, nu met percussie. Het tweetal blijkt zich behoorlijk ontwikkeld te hebben in die jaren, toen vond ik het werk nog wat braafjes, al kon ik de mooie stemmen wel waarderen. Op Open All the Doors is de algehele sfeer opgewekt, zoals ik al zei een frisse voorjaarswind, er wordt gevarieerd met zowel lichte als donkere stukken, die een mooie combinatie vormen van muziek uit de oude (Europese) en de nieuwe (Amerikaanse) wereld, en ook wordt er volgens mij meer gespeeld met de mogelijkheden van samenzang. Bovendien is er nu de fijne, veelal klein gehouden instrumentatie, en met name de heerlijke percussie geeft de liedjes karakter.

Mirjam Adriaans, waardering 8,5

Wie de groep nog niet kent, kan enkele stukken van deze cd beluisteren op Myspace (www.myspace.com/embersong). Uitgebreide info over Ember is te vinden op hun eigen site: www.embersong.com.